کارگردان   (Director )

                                                                        
  کارگردان   کسی است که بیشترین مسئولیت را در قبال تصویر و صدای فیلم دارد. او   کسی است که ساخت فیلم را بر عهده دارد و معمولا فکر نهفته در فیلم و شکل نهایی   اثر از اوست.
 
  در سال های آغازین تاریخ فیلم سازی ، نقش کارگردان به اندازه ای که   بعدها مهم و تاثیرگزار شد ، نبود ، زیرا ساختار فیلم ها بسیار ساده و به دور از   هر گونه پیچیدگی بود. با گسترش سینما و توسعه فیلم سازی ، حضور شخصی که بر کل فیلم نظارت داشته باشد و آن را از   جهت فنی و هنری رهبری کند ، بیشتر احساس شد و به این ترتیب کارگردان به چهره ای   شاخص و فردی مهم در عرصه فیلم سازی بدل شد ، کسی که فکر ، دیدگاه و خلاقیت خود   را در فیلم ها اعمال می کرد. چنین آزادی عملی می توانست به دستاوردهای ارزشمندی   در فیلم سازی و پیشرفت هنر سینما منتهی شود ، کما اینکه پیش از اوج قدرت گیری   استودیوها این گونه بود و بسیاری از تمهیداتی که امروزه به طور گسترده در فیلم   ها می بینیم در همان سال های نخستین به کار گرفته شده اند ، و در آثار فیلم   سازان بزرگی چون دیوید وارک گریفیث ( David Wark   Grifith ).
  در دوران اوج نظام استودیویی ، میان سردمداران استودیوها و فیلم   سازان منازعه ای دامنه دار بین پول و هنر به وجود آمد. از طرفی استودیوها تنها   خواهان تولید انبوه فیلم های پر فروش بودند و برای تکنیک ها و تجربه شیوه های   جدید ارزشی قائل نبودند و از طرف دیگر کارگردانان خوش ذوق و با استعداد می   خواستند تا حد ممکن استقلال و آزادی عمل داشته باشند تا اثرشان را غنای بیشتری   ببخشند. در این میان برخی از فیلم سازان با هوشمندی این محدودیت ها را کنار می   زدند و فیلم های خود را می ساختند مانند   آلفرد هیچکاک ( Alfred   Hichcock ) ، برخی سرانجام تسلیم   این محدودیت ها شدند و برخی حاضر نشدند به این محدودیت ها تن دهند ، آنها تا حد   ممکن مقاومت کردند ولی در نهایت یا زیر بار این فشارها از پا در آمدند ، در این   میان به فیلم سازان بزرگی چون ارسن ولز ( Orson Wells ) و اریک فن اشتروهایم ( Erich Von Stroheim ) می توان اشاره کرد. در این دوران ، استودیوها کنترل بسیاری بر کار   فیلم سازها اعمال می کردند و در واقع کارگردان به یکی از افراد دست اندر کار   تولید فیلم بدل شده بود که انتظارات دیگران را بر آورده می کرد و در تدوین نهاپی   فیلم اختیاری نداشت. نظام ستاره سازی   و قدرت گیری ستاره ها نیز ابعاد تازه ای به این مسئله بخشید به گونه   ای که انگار وظیفه اول فیلم ساز ، خلق فرصتی برای ابراز وجود ستاره هاست.